Mijn moederhart huilt...
Ik ben op de bank een boek aan het lezen, Cas zit bij me op de bank en vraagt waar het boek over gaat, ik vertel dat het boek gaat over een jonge vrouw die ook kanker heeft en daarover schrijft wat ze meemaakt, het was net of dat ik de personage was uit het boek, zo veel herkenning maar dat terzijde. Cas vraagt aan me, mama heel veel moeders hebben kanker he? Ik zeg oja, wie dan nog meer, ja de moeder van Kevin heeft het ook. Ik zie aan hem dat hij zijn tranen inhoudt en vraag aan hem of hij verdrietig is, ja zegt hij opa Jan is dood gegaan aan kanker he? Ja dat klopt jongen zeg ik met een brok in mijn keel. Ik weet niet welke kanker jij hebt mama, dus ik vraag hem wil je dat weten dan? Mama heeft kanker in de lever en dat kun je in mijn geval niet meer opereren net zoals bij mama haar borst wel is gedaan en omdat je het niet kunt weghalen kun je er ook niet meer beter van worden. Maar door de chemotherapie die mama krijgt wordt hopelijk de kanker wat kleiner en heeft mama daar minder last van. Maar ook de chemotherapie geeft zo zijn bijwerkingen zoals moeheid.
Ik zie dat hij nog struggelt met zijn gedachten, ik vraag aan hem of hij bang is dat ik ook doodga, want dat hadden vriendjes van school aan hem gevraagd, daarop antwoord hij met nee, ik zeg iedereen gaat een keertje dood en gelukkig weten we niet altijd wanneer dit is, de ene persoon is jong en de andere wordt heel oud, net zoals klein omaatje. Cas zegt dat hij het zo spannend en moeilijk vindt dat ik zoveel medicijnen moet slikken. Maar weet je lieverd zeg ik, ik zie dat je hoofd vol met gedachten en gevoelens zit waar je moeilijk over kunt praten en soms zit je hoofd gewoon heel vol, als je dit vergelijkt met een opgeblazen ballon en iedere keer als je erover praat dan gaat er een beetje lucht uit de ballon en dat zorgt ervoor dat de ballon niet knapt maar dus ook dat je hoofd niet zo overvol raakt.
Mama is supertrots op jou dat je dit nu met mama durft te bespreken en dat als je bang bent mama je met heel veel liefde wil vasthouden en troosten. Cas zegt mama ik hou van jou, wel 20 keer op een dag en geeft me in overvloed veel kusjes en knuffels, ik geniet hiervan en tegelijkertijd denk ik…is dit nog wel gezond? Hierover heb ik contact opgenomen met de kinderpsycholoog van het ziekenhuis die ons ontzettend goed begeleid in deze situatie, hij doet het goed en dat Cas voor me wil zorgen is niet erg, we houden het in de gaten en zijn heel trots op hem wat hij tot nu toe al bereikt heeft…
