Een afwisseling van emoties
Wat heb ik een wisselende week wat betreft emoties achter de rug. Angst, blijheid, opluchting, dankbaarheid en boosheid, ze hebben elkaar allemaal afgewisseld in een week tijd.
Zaterdag 9 januari 2021
We hadden een weekend zonder verplichtingen/afspraken staan en ondanks dat we al bijna de hele maand december met elkaar in quarantaine hadden gezeten, lees; ik kon de kids soms echt wel achter het behang plakken…haha, hebben we een superfijne relaxte dag gehad met ons gezin. We hebben samen gegourmet en toen Bart en ik nog aan het na tafelen waren zijn de kinderen op zolder gaan spelen. Ze hadden al hun speelgoed achter het schot gedumpt en een soort van restaurantje gemaakt met 2 kinderstoeltjes aan een klein tafeltje, hier moesten Bart en ik ons toetje, door hun zelfgemaakte appeltaart met een fruitspiesje, komen opeten. Bart kreeg een roos die hij aan mij moest geven en ze hadden zelfs aan de muziek gedacht. Superlief dat ze dit samen zo geregeld hadden. Ik werd warm van geluk en ik weet zeker dat als ik op een gegeven moment niet meer voor ze kan zorgen dat ze dit voor elkaar doen. Ik liep naar beneden met een glimlach van oor tot oor, om de vaatwasser in te ruimen en dacht, wat ben ik toch gezegend met zoveel liefde.
Tijdens het natafelen hebben Bart en ik een fijn gesprek gehad. Bart vroeg me waar ik graag wilde dat de kids naar de middelbare school gaan, slik…dat lijkt nog zo ver weg en komt wel heel dichtbij…ik hoop dat ik nog samen deze keuze kan maken met Bart, maar snap ook dat hij het fijn vindt om te horen wat mijn wens hierin is voor als ik dit niet meer mee kan beslissen. Cas zit in groep 6 dus dat is nog maar wat langer als 2 jaar basisschool. Hopelijk mag ik dit hoogtepunt nog mee maken.
12-13 januari 2021
Dinsdag en woensdag heb ik hele fijne dagen gehad, het was lang geleden dat ik kon zeggen het gaat goed met me. Ik had weer energie om wat te doen, had afspraken in het ziekenhuis staan maar kon ook wat in huis aan rommelen en had bedacht dat ik graag een muur in de aanbouw donkerblauw wilde hebben met 2 mooie grote foto’s van de kinderen. Bart kon zich het nog niet echt voor zich zien maar kwam toch thuis met wat blauwe kleurstaaltjes. Ik vind het altijd leuk om dingen in huis aan te pakken, van kleine accessoires tot aan het schilderen van muren, dat geeft me afleiding en voldoening…ook al kan ik nu de muur niet zelf schilderen, ik ben blij dat Bart dit op zich heeft genomen en ik het dadelijk kan af stileren als het klaar is. Ik had zelfs geen middagdutje nodig om de dag goed door te komen. Ik ben begonnen aan een boek wat geschreven is door een vriendin van een jonge vrouw die overleden is tgv borstkanker. Ik lees heel vaak zo’n soort boeken, ook om dingen te relativeren, maar nu moet ik toch geregeld het boek wegleggen omdat het me teveel raakt en anderzijds vind ik het ook mooi om te lezen en is er zoveel herkenbaarheid. Ik ben gebeld door de oncoloog, mijn bloedwaarden zijn goed en ik mag donderdag weer starten met de nieuwe chemokuur. Kuur 6. Hier achteraan komt de CT-scan om te kijken of de kuren zijn werk doen. Mijn tumormarkers waren weer een beetje gedaald, dus dat is een goed teken. Hopelijk zien we dat ook terug op de CT- scan.
Donderdag 14 januari 2021
Vandaag kreeg ik mijn botscan, die eigenlijk in december gepland stond maar doordat ik toen corona had werd hij verplaatst naar vandaag. Ik kreeg veel succes berichtjes en was niet zo zenuwachtig voor de scan maar wel voor de uitslag, want hij was natuurlijk niet voor niks aangevraagd. Ik heb namelijk al langere tijd last van mijn bekken en voet en was bang dat er ook bot-uitzaaiingen zaten. Die bekkenpijn heb ik al langer, maar het leek toch anders te voelen. Voor de scan moest ik eerst in de ochtend een injectie halen met contrastvloeistof en 3 uur later terugkomen voor de scan. De verpleegkundige zei me dat het ongeveer een half uurtje zou duren. Op een gegeven moment hoor ik de deur dichtgaan en even later komt er iemand anders vertellen dat er nog een CT-scan gemaakt gaat worden, hij vroeg me of ik pijn aan mijn knieën had, waarop ik antwoordde, nee, veel gewrichtspijnen behalve aan mijn knieën …maar wat was ik bang, ik dacht; ik krijg te horen dat er bot uitzaaiingen zijn en dat ik dit naast mijn lever en long uitzaaiingen ook nog bovenop zou krijgen. Toen ik klaar was vroeg ik wanneer dat mijn oncoloog de uitslag kreeg omdat ik toch wel angstig was geworden, de verpleegkundige zei dat hij dit over een paar dagen pas zou weten…het had dus geen zin om mijn afspraak te vervroegen. Mam was met mij meegereden naar het ziekenhuis en ik zei; het is niet goed, het voelt niet goed. Mam probeerde me nog gerust te stellen met andere scenario’s maar ik hoorde dit aan maar was ervan overtuigd dat het niet goed was. Een paar uur later werd ik gebeld door een privé-nummer, trillend neem ik de telefoon op. Dr. Vincent, mijn oncoloog belde. Hij zei, je zult wel geschrokken zijn geweest maar ik wil je mede delen dat er geen uitzaaiingen zijn gevonden in je botten, ik kon wel huilen van geluk…hij zei er waren vlekjes te zien op de scan en daarom hebben ze er nog een soort van CT/SPECT-scan achteraan gedaan om te kijken wat dit was, maar geen aanwijzingen voor uitzaaiingen. De vlekken zijn artrose in mijn beide knieën en aan mijn rechtervoet, bijzonder want juist mijn linkervoet deed pijn, das nu gelukkig ook weg. Omdat ik geen pijn aan mijn knieën en voet heb hoeven we hier op dit moment niets mee, het is wat… op je 38e al versleten knieën te hebben maar ach…als dat het ergste zou zijn… Ik ben dr. Vincent erg dankbaar dat hij direct heeft gebeld en me niet tot na het weekend in spanning heeft laten zitten. Ik ben vandaag ook weer mogen starten met de kuur.
Vrijdag 15 januari
Het is of ik neergemaaid ben…zo intens moe, ik kom tot niks, mijn lichaam is moe, mijn hoofd is actief maar ook moe tegelijk…ik baal ervan en ben boos, waarom kan ik steeds maar een paar dagen me echt goed voelen…ik weet dat ik deze kuren nodig heb en dat als mijn lichaam weer gewend is aan de kuur de vermoeidheid ook weer wat beter wordt en ik me in mijn stopweek weer best goed voel, maar dan weer opnieuw moet beginnen met de kuur en ik dan weer neergemaaid wordt…ik baal ervan en laat het gevoel er ook maar even zijn…hopelijk gaat het weekend wat beter.
