Heksenpillen
Afgelopen weekend ben ik samen met Bart naar het borstkanker symposium geweest. Het was erg interessant maar ook indrukwekkend...nu de tumor eruit is en de chemotherapie voorbij is, lijkt het voor veel mensen ook dat het weer goed met me gaat. Ik krijg dan ook geregeld te horen...oh Jony wat zie je er toch goed uit, gaat het goed? Ja dat is een gesloten vraag en zonder dat men het in de gaten heeft wordt er een antwoord in mijn mond gelegd...nee ik voel me niet goed. En nee ik voel me ook niet slecht, maar met alles wat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt en met de gevolgen waar ik nu iedere dag mee geconfronteerd wordt kan ik me toch niet goed voelen? Ik zit midden in mijn verwerkingsproces om alles wat er de afgelopen jaren, want het is niet alleen mijn ziek zijn, maar ook de diagnose van papa, het overlijden van papa, de medische diagnoses van Cas en Tess een plekje te geven. En dat kost tijd. Om terug te komen op het symposium...er werd gestart door een lotgenoot die vertelde over de begeleiding of ja het gebrek aan begeleiding van haar kinderen tijdens haar ziek zijn. Tranen over mijn wangen...maar zij vertelde over hoe haar kinderen de anti-hormoontherapie noemden. "Heksenpillen"...en toen verscheen er een voorzichtige glimlach op mijn gezicht. Onze kids zijn nog te jong om die link te leggen maar ik weet zeker dat die term hier in huis ook nog wel gaat vallen...en ja... dat vind ik erg! Ik merk dat ik verander...ik ben sneller prikkelbaar, heb minder geduld en de nieuwe buurvouw weet denk ik wanneer ik thuis in een minder humeur ben...en jeetje wat voel ik me hier schuldig over.... tegenover Bart die het dan ook geregeld voor zijn kiezen krijgt maar zeer zeker naar de kinderen toe. Het past bij hen leeftijd dat ze ruzie met elkaar maken, dat ze ons uitproberen maar wat kost me dit met tijden veel energie. De anti-hormoontherapie heeft hier zijn aandeel in, maar ik blijf ook nog steeds kampen met flinke gewrichtspijn en neuropathie. Ik voel me nog te jong om mijn leven te laten beïnvloeden door de pijn, dus ik heb me in overleg met de reumatoloog laten doorverwijzen naar een revalidatiecentrum. Daar ga ik beter leren omgaan met de pijn en hoop een betere balans tussen rust en activiteit te krijgen. Ik ben aangenomen maar wacht nu op goedkeuring van de zorgverzekering. Deze mag er 6 weken over doen om de aanvraag goed of af te keuren. Dus hopelijk mag ik in November gaan starten! Wordt vervolgd 😘